Gelişigüzel Bir Hikaye (Bölüm 1)

Bir kaldırımda Güneş ile oturan gencin hikayesi. Bilinmeyen bir zamanda ve anda. Zamanın geçmiş, gelecek ya da şimdi diye yaftalanmadığı bir arada oluveriyor her şey.

Okuldan çıktı bir gün bir genç. Dikkatli adımlarla yürüdü ve geçti tüm kaldırımlardan. Arka sokaklara girdi. Dolandı durdu gözyaşları içinde. Oturdu kaldırımlardan birine. Tüm duygularını içinden geldiği gibi ifade edercesine bağıra çağıra ağlamaya başladı. Oluk oluk akan gözyaşları sele dönüştü. Ardından bir göle ve hatta denize. Su gittikçe artıyordu derken gencin boyunu aştı. Yüzmek zorundaydı hayatta kalması için. Peki buna değer miydi? Ya kendini bırakacaktı sulara ya da bir şekilde savaşacaktı boyunu aşan bu sularla. Bir süre kaldı öylece. Ne kadar kaldı bilinmez. Belki güner, saatler, aylar hatta yıllar. Belki de sadece birkaç saniye. Sanki zaman durdu. Geçmiş, şimdi, gelecek aslında hiçbiri yoktu. Sadece varlık vardı, var olmak. İçinde var olmak ve dedi birden yüzmeye başladı. Kendi yarattığı dalgalar arasından süzülmeye başladı.

Debelenmelerinin ardında kısa bir anda yüzüne vuran ışığı fark etti. Kafasını kaldırdı ve Güneş oradaydı. Kendisine bakıyordu. Derken devam etti. Yüzdü. Sadece yüzdü. Güneş de onu takip ediyordu. Hatta giderek yakınlaşmaya başladılar. Neredeyse arkadaş oldular.

Derken bir yardım eli uzandı. Sular dinmeye başladı. Giderek indi ve gencin artık yüzmesine gerek kalmadı. Nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Çok uzun süre geçmeden anladı nerede olduğunu. Hala ilk başta oturduğu kaldırımdaydı. O kadar yüzmüştü ve hala aynı yerde miydi? Buna başta anlam veremedi. Baktı Güneş de hala orada. Kaldırım hala o kaldırım. Zaman hala aynı zaman.

Peki aynı kendiliğinde miydi? Bu yolculuk neydi? Nereye gitti geldi?

Bir şey başlamıştı, bunu anladı genç. Ayağa kalktı. Zamanın gebe olduğu şeye doğru yürümeye başladı.

Ve kalibre başladı.

Devamı gelecek...